KAPI ARALIK24 Şubat 2019, 19:17 Evin kapısının kilidini söktüm. İtince açılsın diye... Sonra düşündüm de, kim bilecek kilidin olmadığını ve kapalı, kimse yok sanırlar diye kapıyı aralık bırakıyorum artık... Yaz, kış, gece, gündüz hep aralık duruyor. Camdan bakıyorum hep... Sokağa bir otomobil girince gözbebeklerim büyüyor, arabanın içindekini seçmeye çalışıyorum. Hele uzaktan elinde çanta olan birini görürsem kalbim göğsümü terk edercesine çırpınıyor. Uyurken ışığı da kapatmıyorum. Uyanık olduğumu düşünsün, gelen olursa... Yemek yerken masaya iki tabak daha koyuyorum. Gelirsen hemen yemeğini yersin diye... İşte o saatler içinde oturduğum yerde uykunun kelepçesi uyanıklığımın kollarına geçiyor. İçim geçiyor. Kızıyorum kendime ama sevgin gibi uyku da kendiliğinden geliyor. O derin uykudayken gelirsin de duymayıp kapıyı açamam ve geri gidersin diye kapıyı hep aralık tutuyorum. Ah şu uyumak olmasa, geldiğinde seni kapıda karşılasam... Sonra evdeki bütün saatleri çöpe atsam... Oturup yeni bir dünya atlası çizsem; o atlasta sadece evimiz olsa ve bir daha hiç gidecek bir yer bilmesen... Sokağa biri girdi elinde bavulla, bir bavul hayal kırıklığı getirmiş; geçip gitti önümden. Kapı aralık... Bu haber 1916 defa okunmuştur.
|
HAVA DURUMUNÖBETÇİ ECZANE
|